OCHRONA PRZYRODY

Pszczoły środkowoeuropejskie Apis mellifera mellifera pierwotnie były naturalnym składnikiem ekosystemu leśnego. Zapylały one liczne gatunki roślin, w tym wiele rzadkich lub coraz rzadziej spotykanych, np.: pierwiosnki, sasanki, zawilce, przylaszczki, wiele gatunków storczyków, śnieżyce, pełniki, konwalie, czosnek niedźwiedzi czy bagno zwyczajne. Zanik bartnictwa i wymarcie dzikich populacji leśnej pszczoły w XX w. doprowadziły do luki w środowisku. Główną przyczyną wymarcia dzikich populacji pszczoły miodnej było pojawienie się pasożyta pszczół - roztocza Varroa destructor, którego przywleczono z Azji.

Fot. Jacek Tabor

Bartnictwo jest szansą na przywrócenie lasom populacji pszczół, które będą przypominały te istniejące dawniej w środowisku naturalnym. Pasieki, zwykle składające się z dużej liczby uli, lokalizowane są w jednym miejscu. Duże zagęszczenie rodzin przczelich nie jest bez znaczenia dla innych gatunków owadów wykorzystujących do życia te same rośliny co pszczoły.

Drzewa bartne są cennym elementem urozmaicającym nierzadko jednorodne środowisko leśne. Pozostawione do naturalnego rozkładu, stają się ostoją dla grzybów, porostów, bezkręgowców oraz ptaków, jeśli te zdecydują się zamieszkać po sąsiedzku z rodziną pszczół.

Fot. Tomasz Dzierżanowski

Wiele osób zadaje pytanie, czy wykonanie barci szkodzi drzewom. Barć raczej nie wpływa na kondycję drzewa. Znane są kilkusetletnie drzewa bartne wciąż zielone i odporne na silne wiatry. Dotąd nie zanotowano przypadku złamania się drzewa bartnego. Warunkiem długowieczności barci jest prawidłowy wybór odpowiedniego gatunku i pokroju drzewa.

Fot. Tomasz Dzierżanowski, Artur Tabor